ادب چيست؟
اين صفت كه سرمايه ارزشمند رفتارى انسان و رسالت پدر و مادرو مربى است بر چه پايه هايى استوار است؟ آيا يك خصلت درونى است؟ آيا رفتارى اجتماعى است يا حالتى روحى؟ رمز اينكه انسان ازافراد مؤدب، خوشش مى آيد چيست؟
وقتى سخن از «ادب » به ميان مى آيد، نوعى رفتار خاص و سنجيده با افراد پيرامون (از كوچك و بزرگ و آشنا و بيگانه) در نظر مى آيد. اين رفتار كه از تربيت شايسته نشات مى گيرد، به نحوه سخن گفتن، راه رفتن، معاشرت، نگاه، درخواست، سؤال، جواب و ... مربوط مى شود.
ادب، هنرى آموختنى است. مى توان گفت: «ادب، تربيت شايسته است »، خواه مربى، پدر و مادر باشد، يا استاد و مربى.
نظرات شما عزیزان: